Renovatie Rivierenbuurt

Rond 1920 ontwierp architect Wijdeveld een woningbouwblok in de Rivierenbuurt aan de Amstelkade. Door de jaren heen zijn er verschillende eigenaren geweest, en heeft het blok verscheidene renovaties ondergaan. Een voormalig opdrachtgever had een aantal beuken van genoemd woningbouwblok in zijn bezit. Toen wij gevraagd werden om eens polshoogte te gaan nemen, in verband met plannen voor een nieuwe renovatie, hebben wij de locatie bezocht. We hebben in ijzige stilte het woonblok aanschouwd.

Kunststof kozijnen, een met alg en door weer en wind aangetast stucwerkband langs de gevel en een hoekoplossing volgens Amsterdamse School dat aangetast is door het plaatsen van extra kunststof kozijnen vielen ons direct op. Duiven maakten dankbaar gebruik van de stucwerkband als rustplaats, met een fantastisch uitzicht over het Amstelkanaal. Je kunt het ze niet kwalijk nemen.

De steile trapopgang, de smalle gangen waar per verdieping een voordeur prijkt, het vele licht door de ramen in het trappenhuis en voor als het donker is het lichtknopje dat ervoor zorgt dat het licht naar de bovenverdieping net lang genoeg blijft branden om veilig de volgende steile trap te beklimmen, de leidingen die in het zicht langs muren en plafond voeren, de electra- en watermeters die met volstrekte willekeur leken te zijn aangebracht en het duidelijk zichtbare achterstallige onderhoud deden echter niets af aan de pracht en sfeer van het object.

In de woningen waren de gevolgen van slechte renovaties zichtbaar. Op de binnenmuren prijkten vochtplekken, het resultaat van het plaatsen van geïsoleerde kozijnen zonder iets te doen aan gevelisolatie. Ook door het vocht was van veel muren het stucwerk in slechte staat of was zelfs losgekomen van de gevel. De slecht sluitende voordeuren en scheuren in muren deden ons vermoeden dat dit pand aan het verzakken was, en eenmaal in de woning had je geen gespecialiseerde adviseur nodig om dit daadwerkelijk vast te kunnen stellen.

Vooral bij de woningen in de hoek Amstelkade/Vechtstraat ervoeren wij een lichte vorm van evenwichtsstoornis. Als je door de woningen liep voelde je dat je naar één kant werd getrokken, bijna als vanzelf was je aan het tegen hangen in je eigen gewicht.

In alle woningen die wij hebben bezocht was geen badkamer of keuken hetzelfde, evenals de gashaarden die in de schouwen prijkten. Wonderlijk was de ontdekking van een illegaal trapgat in de hal van een aantal woningen op de bovenste verdieping, welke leidde naar de bergingskamer op de zolder, die in deze gevallen veelal in gebruik was genomen als slaapkamer.

Eén ding hadden alle woningen met elkaar gemeen. Gepassioneerde bewoners, die sceptisch waren over de renovatieplannen. ‘Een likje verf en het oplossen van het vocht, dat is voldoende’, zo stelde de meerderheid. Zelfs het weghalen van de gaskachels was veelal niet gewenst. Dit object had echter serieus aandacht nodig, een likje verf en nieuwe kozijnen alleen gingen dit object niet redden. Als je het goed wilt doen geef je het aandacht conform deze tijd.

Voor dat moment lag onze focus, in opdracht van opdrachtgever, op de buitenzijde. Wij hebben in ons ontwerp de kozijnen en voordeuren terug naar de staat gebracht waarin architect Wijdeveld deze heeft bedoeld, van hout en de kozijnen met horizontale en verticale raamverdelingen. Ook de hoekoplossing volgens Amsterdamse school was door ons in ere worden hersteld.

Het object is inmiddels van eigenaar veranderd en conform de wensen van de bewoners ‘gerenoveerd’. Van ons ontwerp is niets te zien.